برای روز جهانی معلولین…/فراهم کردن استقلال برای آنها
اگر یک روز صبح وقتی از خواب بیدار می‌شوید متوجه شوید که آدم همیشگی نیستید چکار می‌کنید؟ با هوشیار شدنِ مغزتان ناگهان بخاطر می‌آورید که انگشت های دست یا پاهایتان را از دست داده اید. به همین سادگی…
مطمئنا چند ماه شوکه هستید و پس از انکار واقعیت و طی دوران افسردگی به پذیرش خواهید رسید. اما ابدا مشخص نیست که طی شدن مراحل قبل از پذیرش، چقدر به طول بینجامد.
و اما یک سوال دیگر: می توانید مطمئن باشید که تا لحظه ای که در جهان بیکران نفس می‌کشید سلامت خواهید بود؟ نه. هیچ کسی در هیچ کجای این بیکران، چنین قولی را به ما نداده است.
امروز روز جهانی معلولین است. به این روز نه بخاطر تشریفات، بلکه از روی ضرورت بایستی توجه ویژه داشت. هرکدام از ما نه بخاطر ترحم، بلکه به خاطر وظیفه بایستی هر قدمی هرچند کوچک برای بهبود شرایط اجتماعی معلولین برداریم، چون هیچ تضمینی نیست که سال دیگر چنین روزی روز جهانی ویژه ما نباشد.
یقینا معلولیت محدودیت است، اما بهبود شرایط اجتماعی برای کسانی که دچار معلولیت هستند امکان پذیر است. کسانی که در حال حاضر به هر دلیلی دچار معلولیت هستند، بیش از این که نیازمند کمک اطرافیان باشند، نیازمند بهبود شرایط موجود در اجتماع هستند تا بتوانند کارهایشان را مستقل از دیگری انجام دهند. چیزی که حق مسلم آنهاست نه لطفی در حقشان.
امیدوارم رسیدگی به حقوق و شرایط لازم برای معلولین با این نگاه انجام شود که هر کدام از ما ممکن است در آینده ای نه چندان دور، شرایط مشابهی را تجربه کنیم. با این نگاه نیازهای بر حقشان را بهتر شناخته و می‌توانیم کمکی هرچند کوچک جهت رفاهشان انجام دهیم.
