فریاد رسی را طلب است

این فریاد درختان در پارک کوهسنانی جنوب و غرب زیباشهر است. سالها پیش برای ایجاد‌پارک دوچرخه سواری در کوهستان جاده کشی کردند.

علائم جاده ای نصب کردند. گاهی با ماشین الات جاده را تسطیح میکنند ولی هدف اصلی که وجود یک پارک در طبیعت با درختان بومی خودروست از یاد رفته.

در فصلهایی گله های بز و گوسفند گیاهان را خورده و خاک کوه را آماده سیلاب و از بین رفتن خاک کمیاب و با ارزش کوه می کنند.علائم جاده ای دور از دید مردم را با دستگاههای موتوری بریده و برده اند.
حالا به جان درختان افتاده اند و هر روزی چند درخت بادام وحشی که رشد چندساله آنها تنه ها ی با ارزش تولید کرده را بریده و می برند. این کار در روز ممکن نیست چون رفت و آمد و پیاده روی ساکنان زیاد است.

همه مشکلات و هزینه های ایجاد شده در این قسمت با اتومبیل انجام می شود. واقعا اگر آمادگی ایجاد پارک کوهستانی، و توان حفاظت حداقلی از طبیعت موجود را نداریم، جاده کشی هیچ ضرورتی ندارد.

در این چند سال وجود این جاده ها باعث افزایش سرسام اور زباله در کوه و سوء استفاده های دیگر از جمله قتل شده است.

هدف این جاده ایجاد پارک دوچرخه سواری ذکر شد ولی در عمل اگر این تجاوزها به طبیعت قرار است به علت بی توجهی ادامه یابد، بایستی عطایش را به لقایش بخشید.

اگر همه دسترسی های جاده ای برای اتومبیل تا زمان تکمیل بودجه پروژه بسته شود، این کار برای دزدان که معلوم نیست از کدام قشر هستند مشکل می شود. و این حد اقلی است که برای حفاظت از این منابع پر ارزش طبیعت کوهسار می توان انجام داد.