محمد علی پورتا شنیدن زنگ آغاز فصل تازه لیگ برتر فوتبال ایران بیش از یک ماه باقی مانده است.
پنجره نقل و انتقالات گشوده شده و فضای مبادلات بازیکن به نقطه جوش رسیده است. به مانند همیشه روزگار، تیم های متمول و بانفوذ طعمه های دندان گیر را به راحتی و به سرعت به بند می کشند و تیم های ضعیف تر به لحاظ مکنت و ثروت اما، تنها به نظاره خریدهای بعضاً نجومی سایر رقبا می نشینند. حکایت غریب و آشنایی است حکایت تیم مظلوم فجرسپاسی شیراز.
پس از هشت سال آزگار سرانجام این تیم موفق شد انتظارات جامعه ورزشی و غیر ورزشی خطه پهناور فارس و بویژه کلانشهر شیراز را برآورده کرده و جای همیشه خالی خود در این سالها را در سطح نخست فوتبال ایران زمین پر کند.
علی اصغر کلانتری ، مربی خوش فکر و خوشنام شیرازی که با دست تهی و بسیاری محدودیت ها و مشکلات خرد و کلان دیگر کامیاب شد تا باری را به سر منزل مقصود برساند که بسیاری از مربیان سابق بومی و غیربومی این تیم در این سالها در انجامش ناکام ماندند. گویی اما، تاریخ دوباره تکرار می شود. در حالی که تقریبا همه تیم‌های حاضر در لیگ فصل آتی در حال فعالیت مضاعف جهت تقویت خود و آماده سازی مناسب برای حضوری پرقدرت در این مسابقات هستند تیم فجر سپاسی به نظر می رسد کماکان در خواب زمستانی فرو رفته و به نازبالش غرور صعود تکیه زده است.
مسئولین محترم این تیم و حتی تصمیم گیران استانی و شهری باید این نکته را از نظر پنهان ندارند که کورس رقابت های لیگ برتربا لیگ یک از زمین تا آسمان توفیر دارد. در این سطح دیگر نمی توان با جیبی تارعنکبوت بسته به پیکار غول های صنعتی رفت، دیگر نمی شود بدون داشتن امکانات درخور سخت افزاری و نرم افزاری شانه به شانه حریفان متمکن حرکت کرد، و عاقبت دیگر نمی شود و نمی توان با تعدادی بازیکن سرباز که به طور موقت و جهت طی خدمت مقدس نظام وظیفه توپ می زنند حرفی برای گفتن داشت.
مسئولین محترم همانطور که تاکنون نهایت تلاش خود را جهت رفع مشکلات نه چندان کم این تیم مظلوم مبذول داشته اند، امروز باید بیش از هر زمان دیگری حمایت همه جانبه مادی و معنوی خود را از آن دریغ ندارند تا مربیان و بازیکنان زحمتکش این تیم احساس غریب بودن در وطن نکنند.
اگر امروز سرمربی این تیم به حق از شرایط موجود گله مند است باید جانب انصاف را رعایت کرد و ابزار مناسب را در اختیار کلانتری و کادر فنی قرار داد، چرا که با داشتن مجرب ترین و بهترین کادر فنی دنیا هم در فقدان ابزار، نمی توان سعادتمند شد.
امروز زمین های تمرین و مسابقه استاندارد از نان شب هم برای این تیم واجب تر است. هر چند که شنیده میشود زیرسازی چمن ورزشگاه پارس در مراحل پایانی قرار دارد!.
از تخصیص بودجه کافی ، تسهیلات پشتیبانی با کیفیت و اردوها و بازی های تدارکاتی مطلوب گرفته تا جذب بازیکنان طراز اولی که مدنظر کادر فنی تیم باشد، همه و همه باید در کوتاه ترین زمان ممکن صورت پذیرد.
اگر مسئولین محترم استراتژی و هدف‌گذاری واقعی برای این تیم دارند و خوش ندارند که پس از سالها چشم انتظاری هواداران شیرازی نقش آسانسوررا در لیگ برتر ایفا کنند و همه چیز به نقطه شروع بازگردد، بایستی تا دیر نشده با یک همدلی و همراهی مثال زدنی بستر مساعد را جهت آماده سازی رضایت‌بخش این تیم دوست داشتنی را فراهم کنند.
مسئولین عزیز ورزشی، سیاسی و اجتماعی استان فارس و شهر شیراز در این شرایط خاص و کم نظیر حاکم بر سرزمین محبوبمان و در این روزهای سیاه کرونایی که کام همگان را تلخ کرده و هزاران مشکل ریز و درشت دیگر در اولویت رسیدگی قرار دارند هیچ کس انتظار معجزه ندارد اما ، لااقل یاری کنید فجررا تا امکانات حداقلی برای حضور آبرومند این تیم در لیگ برتر آتی فراهم شود.
به یاد قیصر امین پور نازنین که چه زیبا گفت « حرف های ما هنوز ناتمام… تا نگاه می‌کنی، وقت رفتن است… ای دریغ و حسرت همیشگی… ناگهان چقدر زود دیر می شود!»
