محمد علی پورمگر نه این است که از دیر باز میدان ورزش جایی برای نمایش خلق و خوی انسانی و جوانمردی بوده است؟
مگر در طول تاریخ کم پهلوانان نامی بزرگواری بوده اند که اخلاق را هیچ گاه فدای قهرمانی نکرده اند. اصلا فلسفه ورزش چیست؟ گردهمایی در مکانی ورزشی با چه هدفی شکل می گیرد؟ این بی اخلاقی هایی که در ورزشگاه تبریز چشم آزار شدند معلول کدامین علت و علل اند؟!
به ظاهر ورزشگاهی که همه چیز داشت الا رنگ و بوی اخلاق و معرفت. از سنگ و چوب و بطری آب گرفته تا انواع و اقسام الفاظ رکیک و غیر انسانی که مثل زخم گوش هر انسانی را می خراشد و می تراشد. یک کلاس آموزشی ادب و تربیت رفتار با مصداق هایی بی ادبانه و شنیع.
به راستی تیم های ما و تاکید میکنم تیم های ما(چون به شخصه باشگاه به معنای حقیقی در فوتبال ما را واژه نامأنوسی قلمداد می کنم) برای رشد و ارتقای فرهنگ هواداری چه قدم هایی برداشته اند؟! و یا بهتر بگوییم اصلا قدمی برداشته اند؟! آنچه که در واپسین پنجشنبه اردیبهشت در تبریز به وقوع پیوست دوزخ فتوت بود. تشییع جنازه ادب و اخلاق . بلوغ بی فرهنگی و ناهنجاری.
راستی هواداران البته ببخشید هولیگان های داخلی به ظاهر محترم هنگام سنگسار بازیکنان ، مربیان و داوران داخل مستطیل سبز آیا لحظه ای با خود اندیشیدید که با این رفتارهای وحشیانه دارید چه برسر ذهنیت آن کودکی که رویاهایش را به ستاره شدن در این فوتبال غبار آلود گره زده می آورید؟! آیا اندیشیدید که کجای دنیا ایستاده اید و به دنبال چه چیزی و با چه بهایی هستید؟! و بالاخره آیا با خود اندیشیدید که به کدامین گناه سنگسار میکنید؟! بعید می دانم … بعید... انسانم آرزوست.
سلام،من تشکر میکنم ازاقای علیپور بابت مطلب قشنگشون،ولی یه سوال دارم،به نظرشما عامل اتفاقات ورزشگاه تبریز چی میتونه باشه؟؟؟یه سوال دیگه،ایا تقریباسه چهارسال پیش هم برای بازی پیروزی یا سپاهان توازادی،یابازی باتراکتور تو ازادی هم چنین مطلبی نوشتین؟؟؟