یکشنبه بیست و هشتم فروردین ۱۴۰۱ فرصتی دست داد تا به بوستان آزادی شیراز که در واقع بوستان یا پارک مرکزی این کلانشهر محسوب می شود، بروم.
چند روز پیش از آن در وصف شهربازی متروک این بوستان حرف هایی شنیده بودم. یکی از بستگان ما این شهربازی را به نیروگاه چرنوبیل شوروی و اوکراین کنونی تشبیه کرده بود.
مجموعه عکسی که گرفتم گویای حال و روز این شهربازی است.
بد روزگارتر از همه اسباب ها و تجهیزات شهربازی بوستان آزادی شیراز، دریاچه مصنوعی آن است. هرچند ترن هوایی، کشتی وایکینگ ها، چرخ و فلک هم از گزند دو سال رهاشدگی به دلیل کرونا در امان نمانده اند.
تکاپوی پررنگی برای احیای این شهربازی در آن روز مشاهده نشد. تابستان نزدیک است و اوقات فراغت به ویژه برای نوجوانان و جوانان از را می رسد. شتاب برای سروسامان دادن به این مکان، یکی از نیازهای کلانشهر شیراز است.
