به جامعه افغان های ایران توجه کنیم

سالهاست غیر از افغان ها هیچ مهاجری به ایران مهاجرت نکرده است.

نه اروپایی ها یا استرالیایی ها یا روس ها یا اماراتی ها ،حتی هندی ها و فیلیپینی ها هم به ایران نیامدند ،نه اینکه ما نخواستیم ،نه ،آنها نیامدند، غیر از افغان‌ها هیچ کس نیامد .
چرا نیامدند ؟ دیگر چه اهمیتی دارد !
سالها می گذرد و ما ایرانیان ، به امریکا مهاجرت کردیم ،شهردار هستیم،در کانادا نماینده مجلس هستیم ،فرماندار ایالتی هستیم در انگلیس هم همینطور .در استرالیا و سوئد و المان و اتریش هم همینطور.
اصلا در آلمان که به افتخار آن ایرانی ،صدر اعظم آلمان ،بیمارستان مغز و اعصاب را به اسم خود دکتر سمیعی ساخت .
در کویت و بحرین و امارات و قطر که سابقه طولانی تری داریم .
سالهاست که افغان‌ها در ایران زندگی می کنند و متعالی ترین رتبه اجتماعی که ما آن را برایشان پذیرفتیم ،کارگری ساختمان است .
سالهاست ،نتوانستیم مساله هویت و اقامت و شناسنامه ایرانی آنها را هم حل کنیم.
نه یک افغان شهردار شد نه فرماندار یا حتی پزشک حاذق.
طی این سالها هیچ افغانی که اقامت ایران را گرفته باشد مسوولیتی نداشته است .
من به عنوان یک شهروند ایرانی اگر به بلوغ فکری و اجتماعی رسیده باشم باید بپذیرم که یک افغان با لباس مرسوم خودش ، نماینده مجلس یا فرماندار یا شهردار یا کارمند یا معلم یا هر شغلی در ایران داشته باشد غیر از کارگری ساختمان یا نگهبانی ، ولی جامعه ایران هنوز نمی تواند این موضوع را هضم کند،و این جامعه نمی خواهد بپذیرد که افغان های نسل دوم و سوم و اکنون چهارم،در ایران متولد شده اند،در ایران به مدرسه رفته اند،در ایران به خرید و گردش پرداخته اند،و ایرانی هستند،
هنوز جامعه ایرانی توجه ندارد که بچه های افغان ، فارسی را با لهجه ایرانی تکلم می کنند نه افغانی .
من هنوز تعجب می کنم که چرا هیچ وقت در طی دوران تحصیلم یک افغان یا خارجی در کلاس ما نبود،و الان هم در مدرسه پسرم و یا در مدرسه دخترم نیز یک مورد وجود ندارد .
کاش بفهمیم که افغان ها از کلمات و اصطلاح های جواهرنشان فارسی که در زبان ما گم شده است به خوبی پاسداری کرده اند .
جامعه افغان های ایران ،پس از گذراندن مدارج علمی در کشورم ، به دلیل ضعف بینایی برخی مسوولان کشورم ، هیچ جایگاهی نیافتند و با اینکه در بعضی موارد ، هزینه تخصص آنها را مثل فرزندان وطنم از خزانه ما پرداخت کردند ،ولی نتوانستند از تخصص آنها استفاده کنند و آنها نیز ثمره تخصص خود را در جایی غیر از ایران چیدند (مثلا در سوئد و انگلستان )طرز فکرمان را تصحیح کنیم و فرزندان افغان ها را مانند فرزندان خودمان بپذیریم . آنها بیشتر از فرزندان ما نیاز به توجه دارند .