این روزها، کارشناسان در پی اثبات اعتیادآور بودن مواد مخدری هستند که با اسامی و اَشکال بسیار متنوع و به طور گسترده در دسترس نوجوانان و جوانان قرار می‌گیرد؛ تا شاید بدین وسیله بتوانند از درگیری بیشتر آنها به اعتیاد جلوگیری کنند.
به عنوان پدر و مادر، بیشترین بارِ اضطراب ناشی از احتمال درگیر شدن جوانان به اعتیاد بر دوش خانواده‌ها احساس می شود و چاره اندیشی در این زمینه یکی از مهم‌ترین دغدغه‌های اجتماعی به شمار می‌رود.
آنچه مسلم است آن که در جامعه امروزی تغییر چارچوب‌ها و هنجارهای اجتماعی و فرهنگی در پی گستردگیِ استفاده از فضای بی حد و مرز مجازی از سنین پایین، و به دنبال آن تغییر شیوه‌های جلب توجه و ابراز استقلال فکری و روانی؛ دور از انتظار نخواهد بود. با این حال، با وجود تاثیرگذاری تمامی عوامل بیرونی و خارج از کنترل، آنچه ضروری می‌نماید اقدامات مناسب در بستر خانواده است.
در حقیقت، در کنار درگیری‌های فکری متعدد والدین، تمامی کودکان، به تدریج، هنجارها و چارچوب‌های متعارف یا به ظاهر متعارف را در بستر خانواده یا در بستر فضای مجازی می‌آموزند؛ و مهمتر از آن، فرزندانمان، در کنار نیازهای مادی و مسائل درسی، نیازهای روانی بی‌شماری دارند.
نیازهایی که با رفتن به آتلیه و گرفتن تصاویر جذاب در سنین کودکی از آنها و به اشتراک گذاشتن آن در فضای مجازی؛ رفتن به کلاس‌های متعدد در کنار مدرسه برای جلب توجه آشنایان و یا داشتن معلم‌های درجه یک خصوصی و زدن تست‌های بی‌شمار برای قبولی در رشته‌ای که معمولا بدون توجه به نیاز و استعداد حقیقی‌شان در نظر گرفته می‌شود؛ برطرف نمی شود.
نیاز به شنیده شدن، دیده شدن، احساس ارزشمند و کافی بودن و دوست داشته شدنِ بی قید و شرط و هزاران نیاز دیگر که گاهی به آنها پاسخ مناسب داده نمی‌شود.
متن کامل این مطلب را اینجا بخوانید.
