همسرم چندی پیش برای دریافت دارویی به داروخانه ای با عنوان «داروخانه ویژه» مراجعه کرده بود.
از قضا کارت های بانکی را هیچ کدام به همراه نداشته و باز هم از قضا آن داروخانه دولتی برای دریافت هزینه داروها فقط کارت بانکی قبول می کرده،از آنجا که داروی مورد نظر هم کمیاب بوده و بیم آن می رفته که تا بازگشت همسرم به منزل و مجهز شدن به کارت های بانکی دارو تمام شود، همسرجان از مسوول صندوق خواهش می کند که در صورت امکان ایشان وجه نقد را بگیرد و از کارت خودش برداشت کند. یا این که دارو را نگه دارد تا او برود و با کارت بانکی برگردد.
مسوول صندوق اما هیچ کدام از این دو درخواست را نمی پذیرد اما در همین حال یکی از کارکنان داروخانه که شاهد این صحنه بوده می آید و برای هزینه دارو از کارت خودش استفاده می کند و وجه نقد را می پذیرد.
به همین راحتی خیال همسرجان از دریافت دارو راحت و کار به خوبی تمام می شود.
کارهای خوب را نباید بی جواب گذاشت.
امروز اما به همراه همسرجان و دختر جان همراه هدیه ای به محل کار آن بزرگوار رفتیم و از او تقدیر کردیم.
باور کنید فرهنگ سازی به همین راحتی است.
فرهنگ انسانیت را اول آن بزرگوار نشان داد و ما از او آموختیم و فرهنگ سپاسگزاری را به جا آوردیم.
ممنون از شما آقای ویژه…
