حواسمان به همدیگر باشد

نمی دانم تا به حال کارگران شریف ایرانی را که در حومه شهرها و گاهی در میدان ها منتظر کار هستند دیده اید یانه.

یا ساختمان های نیمه سازی که ساختمان‌سازان ایرانی تقریبا برای تمام کارهایشان از نیروی افغانستانی استفاده می‌کنند. داشتم فکر میکردم اگر تمام ایران و منابعش در استفاده ایرانیان بود میزان بیکاری در کشورمان چه تغییری میکرد. شاید همان کارگران شریفی که حومه شهر منتظر پیدا شدن کار روزمزد هستند تا جلوی فرزندانشان شرمنده نباشند، میتوانستند تمام کارهای ساختمانی را انجام دهند.
این روزها حمایت از حیوانات، حمایت از محیط زیست و تمامی فرهنگ سازی هایی که در جای خود به جا و درست هم هست جلوه شان نمایان تر شده؛ اما کاش در این میان پویش حمایت از هم‌وطنانمان جانی دوباره می‌گرفت و ایرانیان در ازای سود بیشتر و پرداخت هزینه کمتر برای کسب و کارشان نمیگذاشتند سفره هم‌وطنشان خالی بماند.
کاش برای تمام اموری که در طول روز برایشان به نیروی کار نیاز داریم، از کار در داروخانه ها گرفته تاکارهای ساختمانی و… سراغ نیروی کار ایرانی برویم. شاید در نگاه اول سود کمتر نصیبمان شود اما در نهایت آنچه نصیبمان می‌شود ساخته شدن کشور به دست ایرانیان و فرزندانشان خواهد بود. کشوری که سرنوشتش تنها به دستان توانمند ایرانیان رقم خواهد خورد.
بیشتر هوای هم‌وطنانمان را داشته باشیم.