دکتر ناصر بهمنی*انسان از ناکامی خود لذت می‌برد! بسیاری از مردم از این حالات خود، خوش هستند و وقتی بدبخت هستند، خوشحال اند!
در واقع، آنان ابدا تحمل خوشبختی را ندارند.
وقتی رنجور هستند احساس خوشبختی میکنند و وقتی خوش هستند احساس بدبختی میکنند!
شاید به این گفته بخندید، ولی این نکته در مورد بیشتر مردم درست است؛ و باز هم دلایلی برای این هست!
وقتی بدبخت هستی، احساس همدردی دیگران را بر می انگیزی.
وقتی خوشحالی، هیچ کس واکنشی نشان نمی دهد و در واقع، مردم به شادی تو حسادت می کنند.
هنگامی که بدبختی، همه دوستت هستند و با تو همدردی می کنند، حتی دشمن تو نیز با تو ابراز همدردی می کند، ولی وقتی خوشحالی و شاد، حتی دوستان هم احساس حسادت و دشمنی خواهند کرد.
وقتی خوشحال هستی، مردم زیاد به تو توجه ندارند و حتی می پندارند که تو
دیوانه هستی! تو شاد هستی؟!
کی تا به حال شنیده که انسان مذهبی باید شاد باشد؟
انسان شاد باید دیوانه باشد!
ولی وقتی غمگین هستی همه تو را قبول دارند و فکر می کنند همه چیز جور است و باید هم همینطور باشد!
مردم از ناشادی تو شاد هستند و علت توجه آنان به تو همین است. زیرا وقتی تو شاد نباشی، آنان مقایسه می کنند و احساس خوبی دارند که:
«پس من وضعم نسبتا خوب است، مردم چه بدبخت هستند! حداقل، من زیاد بدبخت نیستم! بدبخت هستم، ولی نه زیاد!»
او می تواند مقایسه کند.
وقتی خوشحال هستی، دیگران سعی می کنند تو را ناخوش کنند و پایین بیاورند. آنان با دیدن خوشحالی تو احساس اندوه می کنند،
«پس تو خوشحالی! چیزی به دست آورده ای؟»
آنان تو را انکار می کنند و برایت دردسر درست خواهند کرد!
این دنیا پر از افراد بدبخت و غمگین است: آنان به هیچ انسان خوشحال و شاد فرصت زندگی کردن و خوش بودن نمی دهند.
لطفا در باورهای خویش مرور کنید و نکات لذت بخش و شادی آفرین زندگی را نادیده نگیرید.
*روان شناس
