فرناز بذرافکن*زمانی که نمی دونی چی بگی ، همین که بهش گوش بدی و سعی کنی تا موقعیتش رو درک کنی ، کافیه …
براتون پیش اومده بخواین با کسی در مورد شرایطت یا احساستون حرف بزنید ، اما اون طرف بهتون بگه:برو یکم پیاده روی کن،ولش کن ، این مساله که اهمیتی نداره ، خودتو ناراحت نکن، دلیلی نداره گریه کنی، خونسردیتو حفظ کن …
با شنیدن این جمله ها چه احساسی بهتون دست می ده ؟!
همه ما به نیت کمک کردن این جمله هارو شنیدیم یا به بقیه گفتیم.
اما چرا ممکنه آسیب زننده باشه؟
چون با راهکار دادن و توصیه کردن احساسات اون آدمو نادیده گرفتیم و بهش اعتبار ندادیم !
لازمه که بهش نشون بدیم احساساتش ارزشمنده، و تلاش می کنیم تا احساسی که تجربه کرده رو درک کنیم و به دنیای درونیش نزدیک بشیم.
یعنی تلاش می کنیم تا بشنویم و همدل باشیم حتی اگه برای حل اون مساله کاری از دستمون برنیاد .
ما آدما بیشتر اوقات نیاز داریم تا کسی در کنارمون باشه و بفهمه که از چه رنجی حرف می زنیم …
پس وقتی تو چنین گفتگویی ما سریع یه پیشنهاد بدیم ، احساسات طرف مقابلو زیر سوال بردیم و در حقیقت اصلا حرفشو نشنیدیم !
زمانی که نمی دونی چی بگی ، همین که بهش گوش بدی و سعی کنی تا موقعیتش رو درک کنی ، کافیه …
ما نیاز به شنیدن و شنیده شدن داریم. لازمه تمرین کنیم شنیدن رو ، در کنار هم بودن رو …
*کارشناس ارشد روان شناسی
