اصغر اکبری*فوتبال شیراز و فارس در کشور با برق شناخته می شود. برق نماد فوتبال فارس است. من خاطره های زیادی از برق دارم.
زمانی که دانش آموز بودم در هنگامه برگراری مسابقات جام تخت جمشید می رفتیم از لای نرده های ورزشگاه ارتش بازی تیم برق با حریفانشان را نگاه می کردیم.
برترین تیم های فوتبال کشور به شیراز می آمدند.
ابومسلم با مسیح مسیح نیا،مجید تشرفی. ماشین سازی با حسن خان فام،احد شیخ لاری،راه آهن با علی کرم سوری،غلامحسین هاشم پور و…
در شهر خودمان هم بازیکنان خوبی داشتیم. آن زمان در شیراز جام های بین المللی معتبری برگزار می شد از کشورهای آسیایی، اروپایی و حتی کشورهای آمریکای لاتین تیم های خوبی به شیراز می آمدند.
از دل آن بازی ها بازیکنان بزرگی شناخته شدند؛ نام هایی مثل محمد عباسی،جواد ستایش زاده، سعید طبری، حسن خاوری و… که حتی به تیم ملی هم راه پیدا می کردند.
در همان بازی ها آقای غلام پیروانی به عنوان کاپیتان تیم منتخب ایران برگزیده شد.
آن بازی ها جوانان بسیار خوبی به فوتبال فارس و ایران معرفی کرد؛بازیکنان جوانی مثل الیاس عبداللهی، احمد رزمی،غلام پیروانی،منوچهر نصراللهی،مجید توتونچی، رسول دره شوریان،علیرضا حیدری،هادی آهنگران و…
برق به خاطر این گذشته پرافتخار و این بازیکنان با کیفیت نماد فوتبال شیراز و فارس بود و هست.
برق زمانی بهترین تیم شهرستانی می شد. در سطح ایران و آسیا شناخته شده بود.
در خاطر دارم برق به تورنمت بین لمللی چین می رفت با تیم های ملی کشورهای مختلف بازی می کرد حتی یک بار نایب قهرمان این بازی ها شد.
برق چندین سال به عنوان بهترین تیم شهرستانی با تیم هایی چون ملوان انزلی،ابومسلم مشهد،تراکتورسازی تبریز و… رقابت داشت برای بهترین تیم شهرستانی شدن.
برق در همان سالها در ورزشگاه آزادی یقه پرسپولیس و تاج(استقلال) را می گرفت.
فکر می کنم سال 1362 بود که به برق پیوستم. آن زمان زمین چمن مسوول خاصی نداشت. خودمان با گاری کود حیوانی سر زمین می بردیم و به وضعیت آن می رسیدیم.
یادم می آید غلام پیروانی یک فیات زرد رنگ داشت که صندوق عقب همین فیات در اصل انبار و دفتر باشگاه برق بود.
یکی از کسانی که واقعا به گردن برق حق دارد مش غلام پیروانی است که همیشه و همه جوره به برق شیراز کمک می کرد.
ما با همان تیم برق سالها قهرمان شیراز شدیم. رفتیم بازی های منطقه ای کشوری آنجا هم قهرمان شدیم.
حیف و صد حیف که نگذاشتند برق شیراز استوار و پابرجا بماند.
اگر برق بود وضعیت فوتبال فارس هم این گونه نبود.
من سالها مربی مرصاد بودم. با این تیم بازیکنان خوبی تربیت می کردیم و تحویل برق و فجر می دادیم که این بازیکنان آنجا واقعا رشد می کردند.
تماشاگرانی داشتیم وداریم که با برق زندگی می کردند.در کوچه و خیابان همیشه حرف از برق شیراز بود.
هر وقت برق بازی داشت از اقشار مختلف درباره این تیم حرف می زدند. با بردهایش خوشحال و از باخت هایش ناراحت می شدند.
معتقدم هنوز هم می شود برق شیراز را احیا کرد. و دوباره روزهای روشن برق را دید.
*کارشناس فوتبال/مربی اسبق تیم ملی جوانان
