محمد علی پورسرانجام قطار لیگ بیست و یکم در ایستگاه پانزدهم متوقف شد تا به نیمه راه خود رسیده باشد.
نیم فصل نخست در حالی از خط پایان عبور کرد که آسمان جدول رده بندی مسابقات سرخابی شد و تیمهای ته جدولی نیز خطر سقوط را بیش از پیش احساس کردند که شوربختانه در میان آنان نام نماینده شیراز چشم آزار است.
تیمی که پس از هشت سال دوری از سطح اول فوتبال ایران با هزاران امید و آرزو پا به عرصه نبرد با حریفانی گذارد که شاید از پیش عیان بود یارای مقابله با آنان را ندارد. بارها گفته و نوشته شد و هشدارها داده شد که فوتبال شیراز دچار فقر سخت افزاری و نرم افزاری بوده و پیکار در لیگ برتر فرسنگها با مبارزات لیگ یک تفاوت دارد اما طبق روال سابق گوش شنوا کجاست؟!
از جذب نفرات کارآمد و مفید گرفته تا کیفیت زمین تمرین و مسابقات که خود مثنوی هفتاد من کاغذ است و آب در هاون کوفتن. از تیمی که با کمترین بودجه لازم بسته شده و تنها با ۳ بازیکن غیر سرباز در رقابتها حضور می یابد دیگر چه انتظاری می توان داشت؟!
چگونه می شود با این تیم آرزوهای مردم یک کلان شهر را برآورده کرد؟! و بالاخره در این حال و هوای ابری چطور می توان به روزهای آفتابی این تیم در سالیان گذشته بازگشت؟!
نکته جالب توجه در مورد خط حمله تیم فجر به ثمررساندن فقط ۶ گل در طول نیم فصل ابتدایی است که گویای میانگین یک گل در هر ۲۲۵ دقیقه بوده و لزوم تقویت خط هجومی تیم و جذب حداقل یک تمام کننده تمام عیار را برای ادامه مسیر لیگ پر رنگ می کند.
در خط دفاعی هم وضعیت چندان بهتر نیست. ۱۳ گل دریافتی. یعنی به طور تقریبی هر ۷۷ دقیقه یک گل. با تفاضل گل ناامیدکننده منفی ۷.
۲ پیروزی در ۱۵ مسابقه که البته هر دو در خارج از خانه کسب شده و متاسفانه درحافظیه بنا به هر دلیلی رنگ و بویی از برتری احساس نمی شود.
کارنامه ای ناموفق در مصاف های خانگی. تنها ۵ امتیاز از ۲۱ امتیاز ممکن. هر چند که در کمال ناباوری اوضاع و احوال در تقابل های خارج از خانه کمی بهتر است. تنها در حدود ۶ درصد. نکته جالب اما روند یک در میان مساوی و باخت ازهفته هشتم تا انتهای نیم فصل است. ۷ بازی به شکل عجیب وغریب، ابتدا مساوی و سپس شکست، که انگاری نتایج تیم به نوعی سندرم مزمن بی قرار گرفتار آمده است.
هدر رفت ۲۰ امتیاز ناقابل در تورنمنتی که کسب تک امتیازها نیز در روزهای واپسین ارزش طلا را پیدا می کند. در پایان باید برای چندمین بارمتذکر شد که اکتفای صرف به مهره های سرباز کافی نبوده واین تیم نیازمند جذب حداقل ۴ بازیکن طرازاول به ویژه در پست های مدافع،هافبک، طراح بازیساز و همینطور شماره ۹ حرفه ای است که البته این سیاهه علاوه بر تخصیص بودجه لازم به حمایت های مادی و معنوی مسئولان محترم مربوطه از کادر فنی و سایر بازیکنان نیز نیازمند است.
