چه روز معنی داری چه پیام زیبائی دارد ، روز حقوق بشر.
آیا میدانید که جنگ و صلح هر دو زائیده ذهن انسان هاست و از افکار همان بشر سرچشمه می گیرد؟
انسان سالم بیشتر به آرامش و صفا و دوستی می اندیشد.صلح تنها نبود جنگ نیست.
صلح یعنی نگرشی مسالمت آمیز و همزیستی فراگیر برای زندگی بهتر با همنوعان و تاکید بر وجوه مشترک.
گویند؛دانی چرا بر خویش می لرزد قلم
ترسد که ظلمی را کند در حق مظلومی رقم
تلاش ، در وادی دفاع از حقوق وطن و حقوق همنوع و شکوه و جلال آرمان زیبای همزیستی و پرگشودن تا قله قاف تفاهم و دیگر پذیری . همه ستودنی است.
از یاد نبریم برای فتح قله قاف واقعیت ها و گسترش فرهنگ صلح و دوستی و همدلی، باید سیمرغ شد و پرگشود و نهراسید و قبول کرد که؛باید بدانیم همه انسان ها مانند هم فکر نمی کنند،همه آدم ها اعتقاد ، باور و آئین همسان و مشابهی ندارند.
باید عشق و علاقه و محبت به یکدیگر را تمرین کنیم.
باید به درجه ای از کمال و توسعه برسیم که هیچ انسانی به خاطر طبقه ، نژاد ، فرهنگ ، مذهب بر دیگری برتر نیست ، حافظ ؛
جنگ هفتاد و دو ملت همه را عذر بنه
چون ندیدند حقیقت ره افسانه زدند
به خصوص ما فارسی زبانان با تاسی از حافظ شیرین سخن قدر مسلم باید بیاموزیم که؛
درخت دوستی بنشان که کام دل به بار آرد
نهال دشمنی بر کن که رنج بی شمار آرد
به راستی چه زیباست اندیشه ای که در مقابل حقوق دیگران زانو زند
و چه نیکوست واژه هایی که در خدمت بیان حق برآید.
روز فرخنده “ حقوق بشر ” بهانه ای شد تا ذهنمان را از قید کلمات بی شمار رها کرده و جسورانه در بیکران دنیای “ همنوع دوستی” خلاصه شویم.
چه زیبنده است که چون ققنوس می سوزی ، و دوباره توتم به دست به زندگی برمی گردی تا بدانند نامیرایی! و ابدی هستی
ارادت مند همه کسانی که همواره قلم بر گسترش رعایت حقوق بشر می چرخانند
روز صلح و حقوق بشر….بر شمای صلح طلب خجسته باد.
