مهدی بذرافکناولین بار فرزاد وثوقی را روبروی تالار حافظ دیدم.دقیق نمی دانم شاید سال 1380 بود. شاید هم کمتر.
جوانی بود قبراق و سرحال و سرپنجه با گوشی موبایل نوکیای بزرگی به کمر، که آن سالها بستنش با کمک کمربند شلوار مد بود!
همراه موتورسیکلتی شبیه این موتورهای مسابقات موتورسواری .
آن سالها که تازه روزنامه نیم نگاه راه افتاده بود او یکی از فعال ترین خبرنگاران این روزنامه بود.
در خاطرم هست روزنامه نیم نگاه نام خبرنگاران خود را حتی برای خبرهای کوچک چند سطری هم منتشر می کرد و از این راه می شد تعداد خبرهای تهیه شده توسط هر خبرنگار را فهمید.
نام فرزاد وثوقی اما معمولا پرتکرارترین نام صفحه های اخبار روزنامه نیم نگاه بود.
او که شماره همراه خود را در صفحه اخبار نیم نگاه درج می کرد از مخاطبان می خواست سوژه ها را به او اطلاع دهند و اگر جایی از شهر خبر مهمی روی داده خبرش کنند.
تنها یک تماس با شماره همراه فرزاد وثوقی کافی بود تا او سوار بر تَرک همان موتور مسابقه ای که عرض کردم، مسابقه وار با زمان کورس ببندد و خودش را به محل روی دادن خبر برساند.
انگار برای فرزاد وثوقی عنصر «زمان» بیشتر از دیگر عناصر خبری مهم بود و البته که حق هم همین بود.
♦♦◊♦♦
زندگی حرفه ای این روزنامه نگار خوش اخلاق و مهربان شیرازی اما به سبب ناپایداری مطبوعات در استان فارس با فرازونشیب هایی همراه بوده؛همین هم سبب شده فرزاد وثوقی کار در اغلب رسانه های فارس را تجربه کند.
او حتی زمانی هفته نامه فانوس کیش را هم در مقام سردبیری منتشر می کرد که اتفاقا در آن سالها برای جزیره کیش یک رسانه تاثیرگذار بود.
وثوقی این سالها بیشتر تجربه های سالهای متمادی روزنامه نگاری را در قالب یادداشت در رسانه ها منتشر می کند.
نگاهش نقادانه است اما می شود از قلمش دریافت چیزی که در ذهنش بوده را خودسانسوری کرده تا نوشته هایش دچار خودسانسوری دیگران نشود.
♦♦◊♦♦
فرزاد وثوقی خارج از دنیای حرفه ای روزنامه نگاری در زندگی شخصی هم یک انسان حرفه ای است.
یک همسر خوب، یک پدر خوب و یک فرزند خوب.
همسر خوبی است برای همسرش؛ پدر خوبی است برای فرزندانش و فرزند خوبی است برای والدینش.
او سالها مادر بیمارش را تیمار می کرد.هوایش را داشت. و تا آنجا که می توانست و در توان داشت برای مادرش سنگ تمام گذاشت.
حالا اما چندی است ناملایمات روزگار سراغ فرزاد عزیز رفته و او، مادر عزیزش را از دست داده است.
♦♦◊♦♦
می دانیم که فرزاد وثوقی قوی تر از این حرف هاست که نیاز به دلداری ما داشته باشد.
می دانیم فرزاد وثوقی همین حالا هم سنگ صبور خیلی هاست.
منتظر فرزاد هستیم. رسانه های فارس به افرادی چون فرزاد وثوقی و دیگرانی چون او نیاز دارند.
فرزاد عزیز؛ روح مادرتان شاد و یادشان جاودانه باد…
