علی ترکی زاده بخش قادر آباد از شهرستان پاسارگاد استان فارس است.
دکتر ناصر بهمنی/فارس امروز
او عشق عمیقی به مردم داشته و همواره اشعارش در حال و هوای مردم و مسائل آنان بوده کما اینکه می فرماید:
همه دانند ترکی از دهاته
نه از بلخ و سمرقند و هراته
بود از دشت مرغاب دل انگیز
که خاکش خوش تر از نقل و نباته
و یا به طریقی دیگر دیار خود را زیبا معرفی کرده و می گوید:
من از سرچشمه مرغابم ای دوست
به دور از ساحل مردابم ای دوست
بگو از ایده ترکی به کورش
به دریای سخن در ، یابم ای دوست
دو بیتی های او بسی دلپذیر و شنیدنی و ورد زبان بومیان است.
او در باب ارث پدر چه خوش گفت:
مرا ارث پدر داس درو بود
که آن هم در پی نانی گرو بود
بسوزم خان و خان سالار ترکی
که زارع ثروتش بیل و کرو بود
کرو = وسیله کرزه بندی در زمین کشاورزی است
مایه شادمانی است که به تازگی کتاب اشعار وی تحت عنوان خلوت باغ منتشر شده است.
با اینکه استاد ترکی دوران کهن سالی را طی می کند، لاکن شور و شوق زندگی در سروده های وی هویداست.
او ابتدا شکوه خود را از ایام و زمانه بازگو کرده است:
جوانی شور و حالی بود و بگذشت
زمان بی ملالی بود و بگذشت
به دام محنت پیری اسیرم
مرا حسن و جمالی بود و بگذشت
ولی ترکی در جایی دیگر با روحیه جوانی و شور و حال به خوبی می فرماید:
برو پیری که دل در من جوان است
جوان از دولت طبع روان است
چه پروا ، جسم من ارزانی تو
که ترکی جاودان در هر زمان است
چه خوب و زیبنده است در استان فرهنگ پرور فارس و مردمان اخلاق مدارش ، قدر شناس چنین انسان های خوش طبع و شیرین سخن باشیم و به قولی؛
قدر آئینه بدانید که هست
نه در آن لحظه که افتاد و شکست
