در این دنیای بی وفا، همه چیز عاقبت روزی به پایان می رسد. هیچ چیز ابدی نیست. رکوردها و افتخارات ورزشی هم بسان سایر موارد دنیوی تافته جدا بافته این قواعد ازلی و ابدی نیستند.
در بازی اخیر پرتغال و ایرلند که با برتری پرتغالی ها به فرجام رسید، فوق ستاره فوتبال دنیا،کریس رونالدو، توانست با 2 ضربه سر هنرمندانه و 2 گل زیبا بالاخره گوی سبقت را از رقیب ایرانی خود برباید و به تنهایی بر اریکه آقای گلی جهان فوتبال در سطح تیمهای ملی تکیه بزند. یعنی با 111 گل. یعنی 2 گل بیش از رکورد اینک رنگ باخته برجای مانده از علی دایی.
پیام صادر شده از طرف وی در انتهای این دیدار ضمن اینکه نشان از اخلاق مداری و نیک منشی کاپیتان پرتغال دارد اما، در عین حال تلنگری به اذهان ریزبین جامعه ایرانی وارد می آورد. به همه ایرانیان نیش می زند که در این سرزمین کهن مدعی فرهنگ و تمدن اصیل بشری ارج نهادن به بزرگان حلقه ایست فراموش شده و نخبه کشی تبدیل به فرهنگ نهادینه تکه هایی از این پازل جمعیتی شده است.
نابغه منچستر یونایتد در این پیامش همانند پیام های گذشته از گلزن شهیر ایرانی با احترام یاد می کند و جالب اینکه علی دایی را با لقب پارسی ” شهریار ” مورد خطاب قرار می دهد( شهریار در زبان پارسی به معنای فرمانروای شهر یا پادشاه به کار می رود). واژه ای که تا قبل از این کاربرد داخلی داشت و تنها در محافل فوتبال ایران دایی را به این نام می شناختند اما، حالا دیگر کاربرد بین المللی پیدا می کند.
شهریار اینک ترند بسیاری از اخبار و مطالب ورزشی جهان می شود. اعجوبه دنیای توپ گرد در بخش دیگری از پیامش به نحوی اقرار می کند که شهریار به قدری سطح استانداردها و انتظارات را بالا برده بود که گاهی از رسیدن به او و رکورد شکنی مایوس می شدم. اینها توصیفات یکی از کم نظیرترین ستاره های درخشان آسمان فوتبال دنیا از بهترین گلزن تاریخ فوتبال ایران است.
متن کامل این یادداشت محمد علی پور را اینجا بخوانید.
