تا شنیدن زنگ آغاز فصل تازه لیگ برتر فوتبال ایران بیش از یک ماه باقی مانده است.
پنجره نقل و انتقالات گشوده شده و فضای مبادلات بازیکن به نقطه جوش رسیده است. به مانند همیشه روزگار، تیم های متمول و بانفوذ طعمه های دندان گیر را به راحتی و به سرعت به بند می کشند و تیم های ضعیف تر به لحاظ مکنت و ثروت اما، تنها به نظاره خریدهای بعضاً نجومی سایر رقبا می نشینند. حکایت غریب و آشنایی است حکایت تیم مظلوم فجرسپاسی شیراز.
پس از هشت سال آزگار سرانجام این تیم موفق شد انتظارات جامعه ورزشی و غیر ورزشی خطه پهناور فارس و بویژه کلانشهر شیراز را برآورده کرده و جای همیشه خالی خود در این سالها را در سطح نخست فوتبال ایران زمین پر کند.
علی اصغر کلانتری ، مربی خوش فکر و خوشنام شیرازی که با دست تهی و بسیاری محدودیت ها و مشکلات خرد و کلان دیگر کامیاب شد تا باری را به سر منزل مقصود برساند که بسیاری از مربیان سابق بومی و غیربومی این تیم در این سالها در انجامش ناکام ماندند. گویی اما، تاریخ دوباره تکرار می شود. در حالی که تقریبا همه تیم‌های حاضر در لیگ فصل آتی در حال فعالیت مضاعف جهت تقویت خود و آماده سازی مناسب برای حضوری پرقدرت در این مسابقات هستند تیم فجر سپاسی به نظر می رسد کماکان در خواب زمستانی فرو رفته و به نازبالش غرور صعود تکیه زده است.
متن کامل این یادداشت محمد علی پور را اینجا بخوانید.
