یک بازیگر اتفاقی خانم ورزشکار عضو تکواندو را می بیند. از او عکسی خاص می گیرد و در صفحه اش منتشر می کند که واویلا قهرمان وطن تک و تنها آمده و غریبانه منتظر پدرو مادرش است.
قبول که مسوولین ورزش کشور در قبال تدارکات تیم های اعزامی به المپیک کم کاری کرده اند.
قبول که در ابتدایی ترین مورد المپیک که همان لباس کاروان ورزشی بود به بدترین نحو ممکن انجام شد.
قبول که در رژه افتتاحیه حتی ورزشکاران ایرانی از ماسک هم شکل و رنگ هم استفاده نکردند و سوژه خاص و عام شدند.
اما در ماجرای استقبال از تیم های تکواندو و تنیس مشکل چیست؟ در این ماجرا چه کم کاری رخ داده؟
باید به جز استقبال و اهدا هدایا برای تیم هایی که هیچ مقام و مدالی نگرفته اند، دقیقا چه می کردند؟
متن کامل این یادداشت مهدی بذرافکن را اینجا بخوانید.
